Het leven van kinderen kent verschillende fases
Lichamelijk gezien zijn de baby- en peuterfase het pittigst. Natuurlijk hou je van je kinderen, maar kleine kinderen kunnen echte handenbinders zijn en vergen constante zorg; vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week. Gelukkig is dit van tijdelijke aard, want naarmate je kind opgroeit wordt het steeds zelfstandiger en heeft het minder (lichamelijke) zorg nodig.
Veel vrouwen die twijfelen over het krijgen van kinderen, zijn veelal gefocust op de nabije toekomst waarin het kind volledig afhankelijk is en veel lichamelijke zorg nodig heeft. Dat dit vanaf de baby- en peuterfase eigenlijk steeds makkelijker wordt, wordt nog weleens vergeten.
We vergeten dat kleine kinderen groot worden
Naarmate kinderen groter worden, maakt de lichamelijke zorg meer en meer plaats voor de geestelijke zorg. Hoewel geestelijke zorg eveneens energie vergt en wellicht gecompliceerder is dan puur lichamelijke zorg, zorgt deze verschuiving er wel voor dat je beetje bij beetje je vrijheid en je eigen leven terugkrijgt. Je bent niet meer aan handen en voeten gebonden.
Oudere kinderen gaan veel meer hun eigen gang, leiden hun eigen leven en zijn zelfstandig. Zij groeien op tot hun eigen volwassen persoon. Een persoon waarmee je naast de ouder-kind relatie, ook heel goed mogelijk (maar niet gegarandeerd) een meer gelijkwaardige band en relatie kunt opbouwen.
Een zielsverwant voor het leven
Ik zie mezelf, nu ik dit schrijf, over een jaar of tien al een dag gezellig winkelen met mijn dochter, een dagje golfen met mijn zoon of heerlijk een avond met zijn allen dineren. Als een echte Bertolli-mama zie ik mezelf roeren in pannen en uitgebreide maaltijden bereiden voor mijn gezin.
Ik schets hier nu misschien wel een heel romantisch beeld, maar wat ik ermee wil zeggen is dat je in geval van twijfel en de bijkomende focus op de handenbindende jonge kinderjaren, deze fase vooral niet moet vergeten. Vaak realiseren we ons pas als we een stuk ouder zijn dat kinderen ook ouder worden, bijvoorbeeld als we de kinderen van vrienden die fase in zien gaan. En dan zou het weleens te laat kunnen zijn.
Zo ook Marjanka; enig kind, kindervrij en sinds een tijdje wees. Zij realiseerde zich dit te laat en haar bewust kindervrije bestaan voelt nu regelmatig aan als een ongewild kinderloos bestaan. Haar verhaal vind je in mijn boek. Ze zegt er het volgende over:
“Plaats doelen, prioriteiten en missies in perspectief. Kijk vooruit en maak afwegingen. Lange termijn is beperkt, maar beperk het schrijven van je levensboek niet tot enkel korte termijn denken. Dat is mijn advies”
Ontdek of kinderen in jouw droomleven passen
Indien jij twijfelt over het krijgen van kinderen, raad ik je aan om jouw droomleven van nu, maar ook dat van over tien, twintig en dertig jaar te visualiseren. Hoe zie jij je ideale leven tegen die tijd en vooral ook: passen daar kinderen in?
Twijfel je over kinderen omdat je kleine kinderen gedoe vindt en wil je meer weten over hoe je kunt ontdekken of kinderen in je huidige en toekomstige droomleven passen? Klik dan hier.
Liefs,
Ida