We leven in een wereld waarin we bijna al ons lief en leed met elkaar delen. ‘Lief’ vaak online en offline en ‘leed’ voornamelijk offline bij familie en vrienden. Ieder individu vraagt aandacht voor van alles en nog wat (en ja, ik ook), maar over een vraag als: “Heb(ben) je/jullie een kinderwens?” doen we krampachtig.

Dit snap ik eerlijk gezegd niet helemaal.

Lees onderstaande twee vragen maar eens. Vraag 1 inclusief de antwoorden zijn schrijnend maar wel geaccepteerd en maatschappelijk verantwoord. Terwijl vraag 2 inclusief de antwoorden ook schrijnend zijn maar maatschappelijk als onverantwoord wordt gezien.

Vraag 1: Wat doe je voor werk?

Antwoorden:
“Normaal ben ik communicatie adviseur, maar omdat ik kanker heb gehad zit ik al een tijd thuis en kan ik niets”
“Ik ben vorige maand ontslagen”
“Ik was treinmachinist, maar ik kan de stress en pijn van het aantal zelfmoorden op het spoor niet meer aan”
“ik heb net promotie gemaakt en ben nu salesmanager”

Vraag 2: Heb je een kinderwens?

Antwoorden:
“Ja, maar ik ben vroegtijdig in de overgang geraakt dus onze kans is verkeken”
“Nee wij zijn niet zo van “eigen” kinderen”
“ja, die staan zeker op onze planning”
“Ja maar door kanker heb ik het advies gekregen het –vooralsnog- niet te doen”
“Nee, ik denk dat ik ze wat aan zou doen, ik ben nogal driftig”

Ligt vraag twee gevoeliger omdat je misschien geen partner kan vinden of omdat er een kans is dat je ze niet kan krijgen? Misschien zouden we de vanzelfsprekendheid van het kunnen krijgen van kinderen iets meer los moeten laten. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat als je er met zo’n gevoel instaat, dat het veel relaxter is.

Nog een leuke vraag: Waarom heb je voor kinderen gekozen?

Een prachtige en verantwoorde levensvraag die mijns inziens in dezelfde categorie valt als de vraag of je een kinderwens hebt. Beide vragen kunnen tot hele mooie filosofische gesprekken over het leven en bijbehorende keuzes leiden. Vooral in leuk gemêleerd gezelschap met een glaasje wijn. Verschillende opvattingen, meningen, uitgangspunten en achtergronden.

De manier waarop deze vragen worden gesteld is wel belangrijk.

Mijn antwoord is dan ook: “Ja”

Zie ook het artikel hierover in Opzij: Mag je een vrouw vragen naar haar kinderwens?

Pin It on Pinterest