Baby Dilemma bij een Tweede kind
Een eerste kind is voor velen een enorme beslissing, dat was ook voor mij zo.
Je leven verandert 180 graden.
Het relaxte kindervrije bestaan is dan voor je gevoel voorgoed voorbij.
Het dilemma om er aan te beginnen kan dan ook heel groot zijn.
Maar ook bij een tweede, derde of vierde kind kan dit spelen.
Toen mijn zoon 4 maanden was zei mijn man als grapje tegen hem: “wil je nog een broertje of zusje?”
Ik had altijd heel hard geroepen;”een of geen kinderen!”
Tot mijn eigen verbazing antwoordde ik; “waarom ook niet, mijn leven is nu al zodanig veranderd, een tweede is prima”.
Zo groot kan de impact toch niet meer zijn?
We kregen een tweede kind.
We hadden nu een zoon en een dochter, een koningspaar.
Maar ook bij de tweede telg veranderde ons leven ingrijpend. Terwijl ik er vanuit gegaan was dat je een tweede “erbij” kreeg.
Ik heb de zorg voor een tweede kind onderschat.
Een tweede kindje had meer impact op ons gezinsleven dan ik ooit had bedacht.
Spijt heb ik er niet van want ik heb er lieve dochter bij. Maar met wat ik nu weet had ik het toen waarschijnlijk niet aangedurfd. Dan hadden we het er bij 1 gehouden.
Iedere ouder ervaart dit anders.
De een vindt de impact van de eerste heftig, de andere juist een tweede of derde.
In ieder geval is iedere babyfase is een zeer bewerkelijk proces, een baby is de eerste tijd 100% afhankelijk is van de ouders.
Inmiddels is mijn dochter drie jaar en wordt het steeds weer gemakkelijker en steeds meer genieten.
Zo groot kan de impact toch niet meer zijn? Het antwoord is: Ja dat kan het zeker, ook bij een tweede kind!
Hoe ervaar jij dit?
Ik vond een tweede kind zeker net zoveel impact hebben! Je denkt: ik snap het nu wel, ik heb geoefend, maar dan heb je opeens 2 kinderen in 2 totaal verschillende ontwikkelingsfasen. Het kan een tijdje veeeel “erger” zijn; als je bijv niet meer weg kan met baby omdat peuter slaapt. Ze allebei jengelen. Je NUL tijd hebt voor jezelf. Maar dan, op een dag, spelen ze samen, kan je opeens de krant weer lezen, dekken ze de tafel, laten ze je uitslapen. En dan dan den je (ik bedoel ik, laat ik voor mezelf spreken): “wat fantastisch dat ik mijn kinderen mag zien opgroeien in zon leuk gezin. Ik vind het geweldig!
het wordt weer makkelijker inderdaad, maar je moet wel door die fase heen 🙂