Baby Dilemma vanwege Sterfelijkheid
Ik las een verhaal over iemand die lang getwijfeld heeft over kinderen.
Ze is er uiteindelijk niet aan begonnen mede omdat ze de sterfelijkheid niet wilde doorgeven.
Deze beredenering vond ik heel bijzonder, deze was ik nog niet eerder tegengekomen.
Waarom zou ze zo gedacht hebben?:
- Is het de angst voor de dood?
- Is het de angst om een kind te overleven?
- Is het vanwege een nare ervaring?
- Of is het de onzekerheid dat een kind met zich mee zou brengen?
Sterfelijkheid
We worden geboren en dan is het feest.
Het leven ga je leven om later weer te sterven.
We filosoferen er veel over maar weten niet hoe onze dood zal gaan verlopen.
Ook het “Wanneer” is hierbij de grote vraag.
Iedere geboorte is uniek maar ieders overlijden eigenlijk ook.
Hoewel we het laatste vaak anders zien.
Ik leef liever het leven
Ik denk weinig na over de dood.
Soms overvalt me de gedachte dat ik niet lang genoeg van mijn kinderen zal kunnen genieten.
Dit komt door mijn late moederschap.
Maar die gedachte stop ik dan snel weer weg, als een struisvogel steek ik mijn kop in het zand.
Ik word misschien wel 100 jaar, Joost mag het weten.
De dood is niet iets om vrolijk van te worden, ik leef liever het leven…
Een Baby Dilemma vanwege de sterfelijkheid,
als een ernstige erfelijke ziekte die je doorgeeft,
als een afwijking in het DNA wat je aan je kind door zou geven.
Een bijzondere gedachte, vind je niet?
Een ding is zeker: we kennen veel dilemma’s, maar de dood staat vast en zal er nooit een worden. Hooguit kan verlenging of vroegtijdig beëindigen van het leven een dilemma zijn.