Met kleine kinderen is een opgeruimd huis een utopie

Mijn man en kinderen denken dat wij een toverfee in huis hebben die alles altijd opruimt en netjes houdt.

Dat doe ik dus, dag in dag uit!! Zwoegend loop ik ’s avonds de resterende zooi van iedereen op te ruimen want een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd.

Een opgeruimd huis betekent een opgeruimd hoofd

Een collega die van zijn bureau enorme chaos maakt vertelde mij ooit dat zijn hoofd van binnen zeer opgeruimd is en dat sommige mensen dit andersom hebben.

Dit zette mij aan het denken en ik moest hem gelijk geven; mijn hoofd is chaos en ik compenseer dit met opruimgedrag, soms zelfs een tikkeltje te veel. Een beetje stof in huis boeit niet maar ik functioneer niet in een rommelig huis, sterker nog, ik sla een soort van op tilt.

Vooral met kleine kinderen is en blijft dit voor mij een moeilijk verhaal en ik heb concessies moeten doen.Vriendinnen lachen zich rot en hebben al diverse malen gezegd dat ze het best verbazingwekkend vinden hoe mijn enigszins strakke designhuis veranderd is in een kindvriendelijke woning (lees: zwijnestal).

Enfin, zoals mijn collega het schetste had ik het eigenlijk nog nooit bekeken en nu begrijp ik de worsteling in huis met de andere bewoners. De vraag hierbij is: is de ene eigenschap beter dan de andere?

Ik denk het niet, het enige is dat je in een huis met meerdere en verschillende personen en eigenschappen tot een compromis moet zien te komen om het voor iedereen leefbaar te houden en dat valt niet mee…..